Choroby żołądka i dwunastnicy

Choroby żołądka i dwunastnicy

Żołądek (ventriculus) znajduje się w okolicy nadbrzusza, głównie w lewym podżebrzu. Jego pojemność wynosi 1,5 - 2,5 litra.

Funkcje żołądka są wieloaspektowe, z których najważniejszym jest trawienie. Mechaniczne, chemiczne i enzymatyczne przetwarzanie żywności w żołądku ma bardzo ważne znaczenie fizjologiczne dla całego procesu trawienia.

Żołądek jest zaangażowany w metabolizm wody i soli, tworzenie krwi, ma zdolność autonomicznego działania, jest ściśle związany z centralnym i autonomicznym układem nerwowym, gruczołami dokrewnymi i ma złożoną strukturę, w tym aparat gruczołowy i mięśniowy, urządzenia ssące, naczynia krwionośne i nerwowe.

Żołądek składa się z następujących sekcji: serca, dna, ciała, antrum i odźwiernika.

Ściana żołądka składa się z błon surowiczych, mięśniowych, podbrzusznych i śluzowych. Surowata błona, poruszająca się do sąsiednich narządów, tworzy więzadłowy aparat żołądka.

W obszarze ciała i dna żołądka znajduje się główna masa komórek głównych i twarzy, które wytwarzają kwas solny i pepsynę.

W antrumie znajdują się gruczoły odźwiernikowe, które produkują śluz, a ponadto hormon wytwarzany jest w komórkach antrum - gastrynie.

Dopływ krwi do żołądka jest wykonywany przez gałęzie tuszy brzusznej: lewej tętnicy żołądkowej, wątrobowej i śledzionowej. Cała krew żylna z żołądka wpływa do układu v. portae, gdzie żyły sąsiadują z tętnicami o tej samej nazwie.

Żołądek jest unerwiony przez włókna współczulne i przywspółczulne, które tworzą nerwy pozaszpitalne i sploty śródścienne.

W zależności od kierunku przepływu limfy powierzchnia żołądka jest podzielona na obszary związane z węzłami chłonnymi, które znajdują się wzdłuż naczyń zasilających żołądek:

1) terytorium tętnicy wieńcowej;

2) terytorium tętnicy śledzionowej;

3) terytorium tętnicy wątrobowej.

Wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy

Wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy to jeden z głównych problemów gastroenterologii.

Przy badaniu tych pacjentów konieczne są: starannie zebrana historia, badanie faz wydzielania żołądkowego, ph-metria, oznaczanie ruchliwości żołądka, fluoroskopia, fibrogastroskopia, Fibroduodenoskopia.

Lokalizacja pokazuje owrzodzenia dwunastnicy, odźwiernik przedni żołądka, wrzody o mniejszej krzywiźnie żołądka, części sercowej żołądka, inne lokalizacje (większa skrzywienie żołądka, przełyk, jelito cienkie), wrzód trawienny zespolenia i jelita cienkiego.

Ze względu na charakter wydzielania żołądkowego, występują wrzody o zmniejszonym wydzielaniu w obu fazach (neurorefleks i neurohumoralny lub antralny), z prawidłowym wydzielaniem w obu fazach, z normalnym wydzielaniem w pierwszej fazie i zwiększonym w drugim, ze zwiększonym wydzielaniem w pierwszej fazie i normalnym w drugim, ze zwiększonym wydzielaniem w obu fazach.

Przebieg owrzodzeń choroby jest nieskomplikowany i skomplikowany. Te ostatnie towarzyszą wzmocnionym procesom proliferacyjno-sklerotycznym tkanki łącznej (wrzody kaleznye), penetracji, perforacji, krwawienia, złośliwości, zwężeniu odźwiernika i deformacji żołądka z upośledzoną ewakuacją.

Leczenie skomplikowanego wrzodu żołądka i dwunastnicy chirurgicznie. Istnieją bezwzględne i względne wskazania do chirurgicznego leczenia tej choroby.

Perforacja (perforacja) owrzodzenia, krwawienie niepowstrzymane, organiczne zwężenie odźwiernika z naruszeniem ewakuacji żołądka, podejrzenie transformacji owrzodzenia żołądka w raka są bezwzględnymi wskazaniami.

Względne wskazania - owrzodzenia kalezne z penetracją, bez tendencji do gojenia, ponownego krwawienia, owrzodzenia, choroby wrzodowej, z towarzyszącym ostrym ograniczeniem lub utratą zdolności do pracy, bez efektu leczenia terapeutycznego przez 3 - 5 lat, odleżyny odźwiernika, owrzodzenia o większej krzywiźnie i tylnej ścianie, serce żołądka, jako najczęściej złośliwy.

Obecnie w chirurgicznym leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy stosuje się trzy metody chirurgii - gastroenterostomię, gastrektomię i wotomię.

Gastroenterostomia (narzucenie przetoki żołądkowo-jelitowej). Istotą tej operacji jest stworzenie wiadomości między żołądkiem a jelita czczego w celu przejścia pokarmu z żołądka do jelita cienkiego, omijając odźwiernik i dwunastnicę.

Z istniejących metod gastroenterostomii stosuje się obecnie przedni przodek i tylną gastroenterostomię tylną. Podczas pierwszej operacji, jelita cienkie są dostarczane do żołądka przed poprzeczną okrężnicą i przyszyte do przedniej ściany żołądka. W celu uniknięcia "błędnego koła" między przywodzicielem a pętlami wylotowymi jelita cienkiego, stosuje się zespolenie międzyjądrowe według Brown. W drugiej operacji jelita cienkie są zszywane za poprzeczną okrężnicą do tylnej ściany żołądka.

Wskazaniem do wprowadzenia gastroenteroanastomozy w chorobie wrzodowej jest zwężenie bliznowaci odźwiernika w obecności przeciwwskazań do gastrektomii z powodu złego stanu ogólnego pacjenta.

Resekcja żołądka. Polega na usunięciu części żołądka. Objętość usuniętej części żołądka odróżnia resekcję o jedną trzecią, połowę i dwie trzecie. Usunięcie całego żołądka, z wyjątkiem jego kardiologicznego oddziału i łuku, nazywa się subtotalną resekcją, a całkowite usunięcie żołądka, wraz z cardią i stróżem, nazywa się całkowitą resekcją lub gastrektomią.

Istnieją dwie główne metody działania: Billroth-1 (B1) i Billroth-H (B2).

Wagotomia W wielu klinikach, w leczeniu chirurgicznym wrzodu trawiennego, wraz z resekcją żołądka, operacje nerwów błędnych są stosowane w połączeniu z operacją anthrumericum i drenażem. Celem takich operacji jest zachowanie całego lub prawie całego zbiornika żołądka bez nawrotów wrzodu, zmniejszając zwiększone wydzielanie kwasu chlorowodorowego.

Istnieje pięć rodzajów wotomii:

1) obustronny trzon;

2) przednia łodyga, tylna selektywna;

3) selektywny przód, tylny trzon;

4) dwustronny selektywny;

5) selektywna proksymalna lub selektywna vagotomia komórek okładzinowych.

Wagotomia z operacjami drenażowymi jest również stosowana - gastroenterostomia, pyloplastyka, gastroduodenostomia itp.

Zwężenie odźwiernika należy rozumieć jako zmianę patologiczną w odźwiernikowej części żołądka, co powoduje zwężenie światła i zakłóca normalne opróżnianie żołądka z jego zawartości.

Największe znaczenie kliniczne ma bliznowaciejące zwężenie odźwiernika lub zwężenie początkowej części dwunastnicy, w którym zaburzona jest ewakuacja zawartości żołądka. Uporczywe zwężenie odźwiernika zwykle rozwija się po wielu latach choroby wrzodowej.

Podczas zwężenia owrzodzenia wyróżnia się trzy etapy: wyrównany (względny), podskompensowany i zdekompensowany.

Na etapie kompensacji zwężenie odźwiernika nie wykazuje żadnych oznak klinicznych. Ogólny stan takich pacjentów zwykle nie ma dużego znaczenia. Odnotowują uczucie ciężkości i pełności w okolicy nadbrzusza, głównie po ciężkim posiłku. Niektórzy pacjenci mają skwierczenie, a czasami wymioty. Przy badaniu treści żołądkowej stwierdza się nadmierne wydzielanie. Na tym etapie rozpoznanie zwężenia odźwiernika jest trudne. Kiedy badanie rentgenowskie żołądka wydaje się hipertoniczne, ewakuacja kontrastującej masy przebiega w odpowiednim czasie.

W fazie subkompensacji wzrasta poczucie ciężkości i pełności w żołądku. Pristupoobraznye ból związany ze zwiększoną perystaltyką żołądka, stają się ostrzejsze. Są nieprzyjemne odbijanie się od zapachu "zgniłych jaj" z powodu długiego opóźnienia jedzenia w żołądku. Czasami dochodzi do obfitych wymiotów, przynosząc ulgę, więc pacjenci próbują to nazywać. Obiektywne badanie większości pacjentów stwierdzonych na pustym żołądku "szumu" w żołądku i widocznej perystaltyki. Ten etap charakteryzuje się ogólną słabością, zmęczeniem, wycieńczeniem, zmniejszoną strawnością pokarmu, wymiotami, zaburzeniem metabolizmu wody i soli. Radiogramy wykazują wyraźne spowolnienie ewakuacji kontrastującej masy, po 6 do 12 godzinach jej pozostałości pozostają w żołądku, ale po 24 godzinach zwykle nie są wykrywane.

Przy zdekompensowanym zwężeniu odźwiernika, przerośnięte mięśnie żołądka nie są już w stanie całkowicie go opróżnić, szczególnie przy ciężkim posiłku. Stagnuje przez dłuższy czas i ulega fermentacji. Żołądek jest rozciągnięty, przychodzi zjawisko tak zwanej gastroektazji. Objawy kliniczne stopniowo narastają: uczucie ciężkości i pełności w okolicy nadbrzusza wydłuża się, a następnie prawie stale, zmniejsza się apetyt, pojawiają się kwaśne odgłosy, w niektórych przypadkach o cuchnącym zapachu. Czasami pojawia się bolesne pragnienie z powodu silnie zmniejszonego przepływu płynu do jelit. Tylko niewielka ilość treści żołądkowej przechodzi do dwunastnicy. Przepełniony żołądek zaczyna być opróżniany przez wymioty, podczas gdy wymioty zawierają resztki jedzenia zjedzonego dzień wcześniej lub kilka dni, aw daleko zaawansowanych przypadkach - nawet tydzień lub dłużej.

U niektórych pacjentów zaparcia rozwijają się w wyniku niewystarczającego przyjmowania mas pokarmowych i wody do jelita, aw innych, w wyniku wejścia patologicznych produktów fermentacji z żołądka do jelita, biegunki.

U pacjentów metabolizm wody i soli jest zaburzony, diureza, zawartość chlorków we krwi i moczu jest zmniejszona, co prowadzi do zgrubienia krwi, co nie odpowiada prawdziwemu stanu wyczerpania przewodu pokarmowego, wyniszczenia i anemizacji. Upośledzony przepływ krwi przez nerki powoduje albuminurię i azotemię. Istnieją zmiany w pobudliwości nerwowo-mięśniowej z położnymi objawami ręki, trisizmem i ogólnymi drgawkami (tężyczka żołądkowa).

Obiektywne badanie odnotowuje utratę wagi pacjenta, suchą skórę, łatwo zbiera się w fałdach. Czasami rozciągnięty, obniżony żołądek może być dotykany przez ścianę brzucha. Stan ten opisał Boas jako "napięcie żołądka". Od czasu do czasu można zauważyć widoczną konwulsyjną perystaltykę żołądka odczuwalną przez zastosowaną rękę

Rozpoznanie zdekompensowanego zwężenia odźwiernika ustalono na podstawie badania rentgenowskiego. Z powodu utraty napięcia mięśniowego w żołądku, funkcja perystaltyczna gwałtownie spada i ostatecznie zostaje utracona. Kontrastująca masa, przechodząc przez obfite treści żołądkowe, opada na dno, gromadzi się w dolnej części żołądka jako szeroka miska lub półksiężyc z szerokim górnym poziomem poziomym, nad którym widać tzw. Strefę pośrednią - mniej lub bardziej szeroką szarą warstwę płynnej zawartości żołądka. W ciężkim zdekompensowanym zwężeniu odźwiernika kontrastująca masa występuje w żołądku po 24 godzinach, aw niektórych przypadkach nawet po kilku dniach, tygodniu lub nawet dłużej.

Postępowanie w przypadku dekompensowanego i podkonsultowanego zwężenia odźwiernika - gastrektomia. Przygotowanie przedoperacyjne jest takie samo jak u pacjentów z przenikającymi kalezno owrzodzeniami żołądka i dwunastnicy, z dodatkiem płukania żołądka 2 razy dziennie (rano i wieczorem) z przegotowaną wodą, zakwaszoną kwasem chlorowodorowym. Postępowanie z pacjentami w okresie pooperacyjnym jest takie samo jak w przypadku owrzodzeń penetrujących Kalezno.

Pilorospasm. Istotą tego procesu jest długi spazm odźwiernika. W celu odróżnienia odmy pylorospaz ze zwężenia odźwiernika stosuje się diagnostyczną technikę różnicową. 3 - 5 dni przed badaniem rentgenowskim, pacjentowi podano obustronną blokadę periralną roztworem 0,25% noworodiny, podskórnie z 0,1% atropiną 1 ml 2 razy dziennie, płukanie żołądka. Dzięki tej technice diagnostycznej usuwa się zjawisko odmykania.

Perforowane wrzody żołądka i dwunastnicy

W przebiegu klinicznym perforowanych wrzodów żołądka i dwunastnicy do wolnej jamy brzusznej I. I. Neimark warunkowo identyfikuje trzy okresy - szok, wyimaginowane samopoczucie, zapalenie otrzewnej.

W żadnym z ostrych chorób narządów jamy brzusznej nie ma tak silnego, nagłego bólu, jak w przypadku perforowanych wrzodów żołądka i dwunastnicy. Ból w żołądku jest nie do zniesienia, "sztylet", powoduje silny wstrząs brzuszny. Twarz pacjenta często wyraża strach, jest pokryta zimnym potem, bladość skóry i widoczne błon śluzowych.

Pozycja pacjenta jest zawsze wymuszona, najczęściej z obniżonymi udami do spiętego napięcia trzeszczki "brzusznej" brzucha.

Brzuch nie jest zaangażowany lub mało bierze udział w akcie oddychania. Rodzaj oddychania staje się klatka piersiowa, płytki, szybki. Wraz z bólem pojawia się podrażnienie otrzewnej. Objaw Shchetkina - Blumberg ostro pozytywny. Ból szybko rozprzestrzenia się w jamie brzusznej, chociaż wielu pacjentów wskazuje, że ból nagle zaczął się w górnej części brzucha. U zdecydowanej większości pacjentów obserwuje się objawy odmy otrzewnowej, które są określane przez perkusję (zniknięcie otępienia wątroby jest pozytywnym objawem Spizharny) lub radiograficznie.

Przy diagnozowaniu perforowanych wrzodów żołądka i dwunastnicy, historia choroby wrzodowej ma ogromne znaczenie, jednak u niektórych pacjentów może być nieobecna, a perforacja pojawia się w stanie pełnego zdrowia ("ciche" wrzody).

Perforowane wrzody żołądka i dwunastnicy należy odróżnić od ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego, ostrego zapalenia trzustki, niedrożności jelit i innych chorób lokalizacji pozajelitowej, symulujących "ostry brzuch" (zapalenie płuc, zawał mięśnia sercowego, kolka wątrobowa i nerkowa itp.).

Pacjenci z perforowanym wrzodem żołądka i dwunastnicy powinni być pilnie operowani w celu ustalenia diagnozy.

Obecnie w przypadku perforowanych wrzodów żołądka i dwunastnicy stosuje się dwie operacje - wycięcie żołądka i zszycie perforowanego otworu. W niektórych przypadkach wykonuje się całkowite wycięcie żołądka.

Wskazania do gastrektomii:

1) czas od perforacji do czasu przyjęcia do szpitala nie powinien przekraczać 6 do 8 godzin;

2) obecność przed perforacją historii choroby wrzodowej;

3) zadowalający stan ogólny i brak ciężkich współistniejących chorób;

4) wiek pacjenta wynosi od 25 do 59 lat;

5) brak w jamie brzusznej ropnego wysięku i dużą liczbę treści żołądkowo-dwunastniczej.

Przeciwwskazania do gastrektomii:

1) fenomen zaawansowanego zaawansowanego zapalenia otrzewnej z powodu późnego przyjęcia;

2) podeszły wiek wraz z towarzyszącymi objawami niewydolności sercowo-naczyniowej, pneumosklerozą i rozedmą płuc.

Wskazania do zszywania owrzodzeń:

1) ostry owrzodzenie bezamaskowe z miękkimi brzegami i bez nacieku zapalnego;

2) ciężki stan ogólny z powodu rozległego ostrego zapalenia otrzewnej;

3) dojrzewanie w momencie przebicia prostego owrzodzenia;

4) podeszły wiek, jeśli nie występują inne powikłania choroby wrzodowej (zwężenie, krwawienie, ryzyko przekształcenia choroby wrzodowej).

Ostre krwawienie z przewodu pokarmowego

Krwawienie z przewodu pokarmowego (żołądkowo-jelitowego lub żołądkowo-jelitowego) może wystąpić nagle po osiągnięciu pełnego stanu zdrowia lub towarzyszyć schorzeniom poprzedzającym. Są to straszne, często śmiertelne powikłania wielu chorób. Obraz kliniczny ostrego krwawienia z przewodu pokarmowego zależy głównie od ich etiologii i stopnia utraty krwi.

Pierwsze objawy krwawienia z przewodu pokarmowego: ogólne osłabienie, zawroty głowy, bladość skóry i błon śluzowych, tachykardia, kołatanie serca i spadek ciśnienia krwi. W niektórych przypadkach może rozwinąć się zapaść z relatywnie krótką utratą świadomości: twarz staje się blada, skóra staje się woskowa i pokryta zimnym potem, źrenice rozszerzają się, wargi siną, pulsują niczym nitki, częste, czasem nie liczone.

Jednym z głównych objawów krwawienia z przewodu pokarmowego są krwawe wymioty (krwawe wymioty), takie jak miazga kawy, które towarzyszą krwotokom z żołądka i przełyku, a wyjątkowo rzadko krwawienie dwunastnicze. Takie wymioty najczęściej występują w ciągu kilku godzin (czasami od 1 do 2 dni) od wystąpienia krwawienia, gdy żołądek przepełnia się krwią. W niektórych przypadkach może być nieobecny, a krew jest uwalniana z przewodu żołądkowo-jelitowego w postaci smolistych stolców. Najczęściej zdarza się to w przypadku krwawienia z dwunastnicy lub małego krwawienia z żołądka, jeśli uda mu się opróżnić z krwawej zawartości przez gapiącego się strażnika.

Krwawe wymioty, takie jak fusy kawy, tłumaczy się utworzeniem hematyny kwasu chlorowodorowego w żołądku, a smoliste stolce (melena) są spowodowane tworzeniem siarczanu żelaza w jelicie w hemoglobinie (pod wpływem enzymów).

Wyniki badań krwi (zawartość erytrocytów i hemoglobiny) w ciągu pierwszych 24 do 48 godzin od wystąpienia ostrego krwawienia z żołądka do dwunastnicy nie odzwierciedlają rzeczywistej wartości krwawienia i nie mogą być miarą nasilenia choroby. Należy wziąć pod uwagę hematokryt i objętość krwi krążącej (BCC). Określanie BCC i jego składników jest wiarygodną metodą określania ilości utraty krwi w krwawieniu z przewodu pokarmowego.

Ważne obiektywne dane do rozpoznania ostrego krwawienia z żołądka i dwunastnicy stanowią pilne badanie radiologiczne żołądka i dwunastnicy, nie pogarszają stanu pacjenta, są diagnostycznie skuteczne i w zdecydowanej większości przypadków dają wyraźne wyobrażenie o źródle krwawienia.

Coraz częstszym zastosowaniem w diagnostyce różnicowej krwawienia z przewodu pokarmowego jest fibrogastroskopia i fibrododenoskopia. Szczególną rolę odgrywa fibrogastroscopy w rozpoznawaniu ostrych powierzchniowych zmian błony śluzowej żołądka, w których badanie rentgenowskie ma niewielki wpływ.

Selektywna angiografia jest bardzo cenna dla rozpoznania przyczyn krwawienia, którego wartość nie jest ograniczona przez zdolność do określenia jedynie lokalizacji źródła i faktu kontynuowania krwawienia.

Kiedy pacjent z krwawieniem z przewodu pokarmowego wchodzi do szpitala chirurgicznego, lekarz musi ustalić przyczynę, źródło krwawienia i jego lokalizację, czy zatrzymuje się, czy też nie, rozważ środki niezbędne do jego powstrzymania.

Anamnezy, laboratoryjne, rentgenowskie i endoskopowe metody badań pomagają rozwiązać pierwsze pytanie. Aby ocenić ciężkość stanu pacjenta, rozwiązując problemy taktyczne, wykorzystuje się czujnik żołądkowy. Wydalanie krwi przez rurkę żołądkową wskazuje na ciągłe krwawienie z żołądka, brak krwi w żołądku wskazuje, że krwawienie z żołądka ustało.

Wszyscy pacjenci z krwawieniem z przewodu pokarmowego powinni być hospitalizowani w szpitalu chirurgicznym.

W leczeniu hemostatycznym stosuje się leki, które zwiększają krzepliwość krwi i zmniejszają przepływ krwi w obszarze krwawienia. Te działania obejmują:

1) domięśniowe i dożylne ułamkowe podawanie osocza w 20-30 ml co 4 godziny;

2) wstrzyknięcie domięśniowe 1% roztworu wiksololu do 3 ml na dzień;

3) dożylne podanie 10% roztworu chlorku wapnia;

4) kwas aminokapronowy (jako inhibitor fibrypolizy) dożylnie 100 ml 5% roztworu po 4 do 6 godzin.

Stosowanie środków hemostatycznych powinno być kontrolowane przez czas krzepnięcia, czas krwawienia, aktywność fibrynolityczną i stężenie fibrynogenu.

Ostatnio, wraz z ogólną terapią hemostatyczną, zastosowano metodę lokalnej hipotermii żołądka w celu powstrzymania krwawienia z przewodu pokarmowego. Podczas badania endoskopowego wykonuje się obcinanie krwawiącego naczynia lub jego koagulację.

Podczas krwawienia z żylaków przełyku z przełyku, najskuteczniejsze jest zastosowanie sondy przełykowej z mieszkiem powietrznym Blakemore.

W kompleksie środków do ostrego krwawienia z żołądka, ważne miejsce należy do transfuzji krwi, aby zrekompensować utratę krwi. Oprócz kompensowania utraty krwi, przetoczona krew zwiększa obronę organizmu, stymuluje mechanizmy kompensacyjne.

Pilna operacja jest wskazana do nieustannego krwawienia. Jednak skuteczność leczenia chirurgicznego w dużym stopniu zależy od ustalenia czynnika etiologicznego, który spowodował krwawienie z przewodu pokarmowego.

Późne powikłania po operacji żołądka

Późne powikłania po gastrektomii z powodu wrzodu trawiennego nazywane są zespołami po gastroencekcji lub chorobą operowanego żołądka.

Niedawno problemy leczenia zespołów po gastrosekcji są dokładnie i dokładnie badane. Określono funkcjonalne zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, objętość krążącego osocza, funkcję gruczołów dokrewnych, metabolizm serotoniny i bradykininy.

Klasyfikacja A. A. Shalimova i V. F. Saenko uznawana jest za najbardziej kompletną i zróżnicowaną:

1. Zaburzenia czynnościowe:

2) zespół hipoglikemiczny;

3) po astrenii pogastrektomii;

4) zespół małego żołądka, zespół pętli aferentnej (pochodzenia czynnościowego);

5) alergia pokarmowa (pokarmowa);

6) refluks żołądkowo-przełykowy i dwunastnicy lub dwunastnicy;

7) biegunka postvagotomnaya.

2. Zmiany organiczne:

1) nawroty wrzodów, w tym choroby wrzodowej i owrzodzenia na podstawie zespołu Zollingera - Ellisona, przetoki żołądkowo-jelitowej;

2) zespół pętli doprowadzającej (źródło mechaniczne);

4) deformacje bliznowaciejące i zwężenie zespolenia;

5) błędy w technice operacyjnej;

6) choroby związane ze schorzeniami układu żołądkowo-jelitowego (zapalenie trzustki, zapalenie jelit, zapalenie wątroby).

Zaburzenia mieszane, głównie w połączeniu z syndromem dumpingu.

Z całego przewodu żołądkowo-jelitowego rak często wpływa na żołądek. Według statystyk znajduje się ona w około 40% wszystkich miejsc raka. Obecnie znacznie wzrosły możliwości badań rentgenowskich w rozpoznawaniu raka żołądka, co wiąże się z wykorzystaniem zarówno nowych technik, jak i nowych technik (parografia, podwójny kontrast, badania polipowe, zdjęcia rentgenowskie itp.).

Choroby przedrakowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na tak zwane choroby przednowotworowe, w tym przewlekłe zapalenie żołądka, wrzód żołądka i polipowatość błony śluzowej żołądka. Korzystając z aktywnego badania klinicznego i metod leczenia, można osiągnąć rzeczywisty sukces w zapobieganiu raka żołądka.

Międzynarodowa klasyfikacja kliniczna raka żołądka według TNM jest taka sama jak w przypadku raka okrężnicy.

V. V. Serov bierze pod uwagę następujące formy morfologiczne:

1) raki z przewagą egzofitycznego ekspansywnego wzrostu:

a) rak płytki nazębnej,

b) rak gruczołu lub grzybicy (w tym rozwinięty z polipa żołądka),

c) wrzodziejący rak (złośliwe wrzody); pierwotna forma wrzodziejąca raka żołądka (w kształcie spodka lub w kształcie miseczki);

2) raki z dominującym wzrostem infiltracyjnym endofitów:

a) rak naciekowo-wrzodziejący

b) rozproszyć raka;

3) raki o endoekofitycznym wzorze mieszanym (formy przejściowe).

Zespół małych znaków Savitsky AP obejmuje:

1) utrata zainteresowania środowiskiem, praca, apatia, depresja psychiczna, alienacja;

2) pojawienie się pacjentów w ciągu ostatnich kilku tygodni lub miesięcy ogólnego osłabienia, zmęczenia, zmniejszonej zdolności do pracy;

3) progresywna utrata wagi;

4) utratę apetytu, niechęć do jedzenia lub niektóre jego rodzaje (mięso, ryby);

5) zjawisko tzw. Dyskomfortu w żołądku - utrata fizjologicznego poczucia satysfakcji z połkniętej żywności, uczucie pełności i rozciągliwości żołądka, uczucie ciężkości w okolicy nadbrzusza, odbijanie;

6) uporczywa lub wzrastająca anemia.

Obraz kliniczny raka żołądka zależy również od jego lokalizacji. Tak więc w przypadku raka odźwiernika obraz kliniczny zwężenia odźwiernika jest typowy i pojawiają się wymioty. Po przyjęciu śniadania pacjent odczuwa uczucie ciężkości w rejonie nadbrzusza, który zwiększa się po kolacji, ponieważ nie cała żywność jest usuwana z żołądka.

Rak żołądka narządu może nie objawiać się przez długi czas, ale ponieważ infiltracja wejścia do żołądka i przejście do przełyku jest koliste, występują objawy dysfagii, które są różnorodne. W niektórych przypadkach pacjenci skarżą się na opóźnienie w jedzeniu podczas połykania w procesie wytrzeszczu, początkowo to opóźnienie jest tymczasowe, a następnie staje się bardziej trwałe.

W przypadku diagnostyki różnicowej konieczne jest wykonanie większej esophagoskopii, która w szczególnie trudnych przypadkach może zapewnić nieocenioną pomoc.

Obecnie leczenie raka żołądka jest wyłącznie chirurgiczne, jeśli nie ma przeciwwskazań do niego. Dlatego każdy pacjent, u którego zdiagnozowano lub podejrzewa się raka żołądka, powinien być operowany.

W zależności od lokalizacji guza, E. L. Berezov zaleca stosowanie czterech rodzajów gastrektomii: prostej, to jest prostej resekcji żołądka, subtotalnej, totalno-subtotalnej i całkowitej ekstrawacji.

Choroby żołądka i dwunastnicy

Zapalenie żołądka

Zapalenie błony śluzowej żołądka - zapalenie zapalne błony śluzowej żołądka. Rozwija się podczas zatrucia napojami alkoholowymi, grzybami trującymi, toksynami spożywczymi, lekami (kwas acetylosalicylowy, kortyzon, leki cytotoksyczne), a także pod wpływem silnego stresu. Najbardziej niebezpieczny wrzód żołądka, w którym porażenie nabłonka żołądka powoduje krwawienie.

Ponad 50% osób powyżej 55 roku życia cierpi na przewlekłe zapalenie żołądka, które zwykle nie powoduje poważnych niedogodności.

Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka - zapalenie błony śluzowej żołądka, w którym stopień patologicznych zmian w żołądku zależy od czynnika wywołującego ten stan.

Przewlekłe zapalenie żołądka klasyfikuje się w następujący sposób:
- autoimmunologiczne zapalenie żołądka (w szczególności w przypadku niedokrwistości złośliwej);
- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka spowodowane zmianami bakteryjnymi (Helicobacter gastritis);
- połączenie powyższych dwóch rodzajów chorób.

Do niedawna uważano, że mikroorganizmy nie mogą istnieć w żołądku. Jednakże, ostatnio odkryto bakterii - Helicobacter pylori, które jest w stanie przeżyć w żołądku, i że powoduje uszkodzenie błony śluzowej, która wywołuje spowolnienie wydzielania kwasu żołądkowego i specjalny enzym niezbędny do wchłaniania kobalaminy, co z kolei wywołuje anemię.

Istnieje kilka czynników, które predysponują do wystąpienia przewlekłym zapaleniem żołądka: niezdrowa dieta, regularne spożywanie alkoholu, palenie tytoniu, czynniki zawodowe, reakcje alergiczne na pokarmy, zapalenie różnych narządów i gruczołów dokrewnych, brak żelaza, itd.

Przewlekłej postaci choroby może towarzyszyć wysoka, prawidłowa lub niska funkcja wydzielania kwasu.

Przy tej chorobie, której towarzyszy normalna lub wysoka funkcja tworzenia kwasu, obserwuje się zgagę, ból żołądka, odbijanie, częste zaparcia; o niskiej funkcji tworzenia kwasu - dyskomfort i ból w żołądku, nudności, wydzielanie gazu z żołądka, nagromadzenie gazów w jelicie, biegunka.

Wrzód żołądka

Wrzód żołądka i dwunastnicy to przewlekła patologia charakteryzująca się pojawieniem się owrzodzenia w ścianie tych narządów. Wrzód jest zwykle tworzony z powodu nierównowagi neurohormonalnej i zaburzonej czynności przewodu pokarmowego w żołądku.

W naszych czasach wrzodziejące zmiany żołądka lub dwunastnicy są dość powszechne. W krajach zachodnich choroba wrzodowa występuje u 4-5% dorosłych osób. Co więcej, mężczyźni są bardziej podatni na tę chorobę. Nowoczesne metody diagnostyki i skutecznego niszczenia żołądka Helicobacter pylori mogą zapobiegać wrzodom trawiennym i zapobiegać ich rozwojowi we wczesnych stadiach.

Istnieje wiele czynników choroby wrzodowej: niedożywienia, palenia, nadużywania alkoholu, regularnego zatrucia, stresu itp. Jednakże zakażenie Helicobacter pylori jest obecnie uważane za główny czynnik choroby wrzodowej.

Predysponuje do pojawienia się czynnika genetycznego wrzodu żołądka i dwunastnicy, chronicznego braku alfa-1-antytrypsyny itp.

Rośliny lecznicze i produkty spożywcze zalecane w przypadku patologii żołądka

Rośliny lecznicze stosowane do zapalenia żołądka: irny korzeń, głóg syberyjski, Astragalus sherstistotsvetkovy, kot trawa, rdest, nard zwyczajny, dąb szypułkowy, jeżyna ogród, rys, stabilny mucha, chińska magnolia winorośli, cocklebur zwyczajne, malinowa czerwień, orzech, sumochnik pasterz, róża Francuski, seler naciowy, zwykły kminek, kędzierzawy chmiel, pospolita cykoria.
Produkty spożywcze polecane do zapalenia żołądka: jaja kurze, jaja przepiórcze, płatki owsiane, korzeń imbiru.

Rośliny lecznicze stosowane w zapaleniu żołądka o zwiększonej funkcji wydzielniczej: szkocki wrzos, punkt goryczki, dziurawiec zwyczajny, poziomka, len zwyczajny, mięta pieprzowa, mniszek lekarski, lukrecja, kultura jabłoni.
Żywność zalecana w przypadku zapalenia żołądka o wysokiej kwasowości: ryż, soja, sok ziemniaczany, zwykły ogórek.

Rośliny lecznicze stosowane do żołądka z obniżoną funkcją wydzielniczą: biała brzoza, Everlasting piasku, czerwona borówka, czerwony żurawina, cytryna, rokitnika Rhamnaceae, zherdeli, pugovochnik, Marin korzeni, jesion górski Syberyjski, czarnej porzeczki, boru, krwawnik, fasola, warzywa, borówka czarna, szałwia stepowa, morwa biała, majówka, hodowana jabłoń.
Żywność zalecana do zapalenia żołądka o niskim wydzielaniu: kapusta, sok z kiszonej kapusty, marchew, pomidory, rzodkiewka, szpinak, fasola, cytryna, miód, zherdeli, korzeń imbiru, winogrona.

Rośliny lecznicze stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy: pigwa podłużne, Berberis vulgaris, Biała brzoza, knotweed, nard zwyczajne, Datura stramonium, oregano, jeżyna ogrodowe, żeń-szeń, ziele zwykły, truskawka sosnowe, pokrzywa, kokoryczka wonna, len, Tilia cordata, wspólny łopianu, podbiału, mięty pieprzowej, kruszyna Rhamnaceae, mniszek zwyczajne, Elohim, dubyanka, sumochnik pasterz, pugovochnik Marin korzeń, babki, Pospolity pięć ostrzy, rumianek, kultura seler, czarna porzeczka, lukrecja, las sosnowy, kminek, wspinanie chmiel, cykoria, jagody mirtolistnaya, nipplewort, szałwia stepu białej morwy, Rosa majalis, skrzyp efedrynę.
Produkty spożywcze zalecane w przypadku wrzodów żołądka: kurze jaja, jaja przepiórcze, płatki owsiane, soja, kapusta ogrodowa, ziemniaki, pomidory, seler, pietruszka, koperek, banany, arbuzy.

Główne przebiegi poprawy stanu żołądka w zapaleniu żołądka i wrzodziejące zmiany z wykorzystaniem suplementów diety Corporation Tiens

Największa aktywność południka żołądka wynosi od 7 do 9 rano.

Etap 1 - przywrócenie prawidłowej czynności wydzielniczej żołądka i wydalanie funkcji przewodu pokarmowego.
1. Digest natural: dwa razy dziennie po dwóch śniadaniach i lunchu stosować dwie tabletki. Tabletki wstępnie zmiażdżyć, wypić szklankę oczyszczonej wody.
2. Chitosan: rozpuścić zawartość 4 kapsułek w 1/2 szklanki ciepłej wody, dodać łyżeczkę soku z cytryny, popić po południu.
Czas trwania pierwszego etapu wynosi 20 dni.

Etap 2 - walka z infekcją Helicobacter pylori, odbudowa tkanki żołądkowej, stymulacja ich funkcji.
1. Cordyceps: dwie kapsułki pół godziny przed porannym posiłkiem, wypij szklankę wody.
2. Icahn: 3 kapsułki rano, pić oczyszczoną wodę.
Czas trwania drugiego etapu wynosi 50 dni.

Trzeci etap - przywrócenie zaburzonego metabolizmu.
1. Biokapium: rozpuść łyżeczkę bez szkiełka w szklance wody, pić na pusty żołądek pół godziny przed porannym posiłkiem.
2. Biozinc: dwie kapsułki, 2 godziny po wieczornym posiłku, wypij szklankę oczyszczonej wody.
3. Weikan: jedna kapsułka, podczas aktywności meridianu trzech grzejników (21-23 godzin), wypij szklankę wody.
4. HI Fibre: Rozpuść jedną saszetkę w szklance zimnej wody, wypij w dowolnym momencie.
Czas trwania trzeciego etapu wynosi 30 dni.

Czas trwania głównego kursu poprawy stanu żołądka wynosi 90 dni.
Zalecany odstęp między powtórzeniami kursu wynosi 3 miesiące.

Aby uniknąć występowania tych chorób, konieczne jest przestrzeganie zdrowej diety i prowadzenie zdrowego trybu życia.

Choroby żołądka i dwunastnicy

Żołądek i dwunastnica są ważnymi segmentami przewodu pokarmowego. Tutaj odbywa się proces chemicznej i mechanicznej obróbki żywności. Dlatego wszelkie choroby żołądka i dwunastnicy wpływają na ogólny stan zdrowia.

Przyczyny choroby

Przyczyny wywoływania patologii tych części przewodu pokarmowego mogą być bardzo różne.

• Zaburzenia odżywiania przez długi czas. Ostre, gorące, szorstkie jedzenie niekorzystnie wpływa na czynności całego przewodu żołądkowo-jelitowego.
• Nie najlepszy sposób i niedostatecznie dokładne przeżuwanie pokarmu, sucha ruda.
• Nadużywanie napojów alkoholowych;
• Palenie
• Choroby żołądka mogą być wywołane przez infekcję bakterii Helicobacter pylori;
• Zakłócenie procesów metabolicznych;
• Antybiotyki przez długi czas;
• Dziedziczna predyspozycja

Główne choroby żołądka, objawy

Klasyfikacja chorób żołądka jest następująca:

Ostre zapalenie błony śluzowej żołądka

Podstawą tej choroby jest stan zapalny błony śluzowej ścian żołądka. W rezultacie trawienie pokarmu zostaje zakłócone, ogólny stan zdrowia pogarsza się, a wydajność spada.

Pacjenci skarżą się na ciśnienie i ból, odczuwani po przekąsce w okolicy żołądka, niektórzy odczuwają nudności, wymioty, zgagę. Możliwe jest pojawienie się ostrego, palącego bólu w górnej części brzucha, może być odbijanie, promienie kwasu.

Przewlekłe zapalenie żołądka

Choroba charakteryzuje się klinicznymi i czynnościowymi zaburzeniami trawienia w żołądku. W wyniku zmian morfologicznych w śluzach rozwija się niespecyficzny proces zapalny. Stopniowo rozwija się atrofia.

Chronicznej postaci może towarzyszyć naruszenie krzesła, wzdęcia.

Niemożliwe jest zignorowanie takich chorób, ponieważ możliwe jest wystąpienie powikłań w postaci krwawienia z żołądka, choroby wrzodowej żołądka i przekształcenia w onkologię.

Jak rozpoznać i leczyć zapalenie żołądka w odpowiednim czasie, przeczytaj ten artykuł.

Wrzód trawienny

Choroba wrzodowa rozwija się z powodu awarii mechanizmów nerwowych i humoralnych, które są odpowiedzialne za regulację procesów sekrecyjno-troficznych. W rezultacie owrzodzenia pojawiają się na ścianach żołądka i dwunastnicy. Często patologia ta nie ma wyraźnych objawów i może być wykryta jedynie poprzez przypadkową diagnozę.

Objawy choroby wrzodowej objawia się następująco:

• pojawia się ból i może objawiać się na różne sposoby: być cięciem, przekłuwaniem, czasami skurczem, a czasem nudnym i słabym. Im głębsze i większe owrzodzenie, tym wyraźniejszy ból.
• Umiejscowienie bólu obserwuje się w strefie nadbrzusza, można podać pod łopatką, w prawym podżebrzu.

Choroba wrzodowa charakteryzuje się bólem, objawiającym się głównie po spożyciu przez pacjenta. W przypadku owrzodzeń dwunastnicy ból występuje 2-4 godziny po jedzeniu, w nocy lub na pusty żołądek. W tym przypadku, gdy pacjent je, ból mija.

Zapalenie dwunastnicy

W przypadku, gdy proces zapalny jest zlokalizowany w dwunastnicy, mówimy o takiej chorobie, jak zapalenie dwunastnicy. Pacjenci skonfrontowani z tą patologią skarżą się na głód. nocne bóle skurczowego i bolesnego planu w okolicy nadbrzusza. Często chorobie towarzyszy kwaśne lub zgniłe odbijanie, zaparcia. Pacjent cierpi na nudności, w rzadkich przypadkach występują wymioty.

W przypadkach przewlekłego zapalenia dwunastnicy ogólne pogorszenie samopoczucia pacjenta nasila się, co powoduje osłabienie, bóle głowy, utratę apetytu.

Rak żołądka

Jest to nowotwór złośliwy utworzony z tkanki nabłonkowej. Niebezpieczeństwo raka żołądka polega na tym, że we wczesnym stadium można go wykryć jedynie w wyniku losowego badania, ponieważ choroba przebiega bezobjawowo. Pojawiające się objawy, takie jak pogorszenie samopoczucia, osłabienie, utrata apetytu, nieuzasadniona utrata wagi, mówią o daleko zaawansowanym procesie.

To ważne! Jeśli podejrzewasz rozwój jednej z tych chorób, powinieneś skonsultować się ze specjalistą. Każde opóźnienie może prowadzić do niepożądanych konsekwencji w postaci powikłań.

Diagnostyka

Ważną rolą w walce z jakąkolwiek chorobą jest jej prawidłowa diagnoza. Aby zidentyfikować choroby żołądka i dwunastnicy, przeprowadza się szereg działań:

• Przede wszystkim podczas rozmowy z pacjentem lekarz dowiaduje się ogólnych danych o chorobie.
• Następnie bada się pacjenta.
• Badanie rentgenowskie pomaga zidentyfikować patologie, które powstały w przewodzie żołądkowo-jelitowym.
• Testy na obecność bakterii Helicobacter pylori pomagają ustalić obecność wrzodu trawiennego.
• Endoskopia. Za pomocą endoskopu (długiej cienkiej rurki wprowadzonej do przewodu pokarmowego pacjenta) można ocenić stan przełyku, żołądka i dwunastnicy.
• Badanie krwi

Leczenie

Po postawieniu diagnozy i ustaleniu trafnej diagnozy przepisuje się leczenie, którego przebieg zależy od charakterystyki choroby. W większości przypadków stosuje się metody leczenia zachowawczego. W niektórych przypadkach istnieje potrzeba operacji.

W połączeniu z farmakoterapią dozwolone jest stosowanie tradycyjnych metod - wywarów i naparów roślin leczniczych.

Dieta ma specjalne miejsce w procedurze leczenia. Zastosowanie prostych zasad pomoże w walce z chorobą.

1. Lepiej jeść trochę, ale częściej.
2. Jedzenie nie powinno być gorące, ale ciepłe.
3. Wyklucza się smażone, solone, ostre, wędzone.
4. Parować lub gotować.
5. Warzywa, mięso, zaleca się zmielenie do stanu tłuczonych ziemniaków, w tej formie lepiej się wchłania.
6. Na chwilę trzeba zapomnieć o takich produktach jak krakersy, chipsy, ciasteczka. pączek, jest przeciwwskazany i wszelkie wypieki. W tym samym czasie można pić galaretkę, która otacza błony śluzowe, użyć galaretki, jajka na miękko.
7. Cebula, czosnek, rzodkiewka, rzodkiewka powinny być całkowicie wyłączone z diety.
8. Zabrania się używania alkoholu, musztardy, pieprzu, octu.

To ważne! Jak skuteczne będzie leczenie chorób żołądka i dwunastnicy, zależy wyłącznie od pacjenta. Tylko zintegrowane podejście, oparte na połączeniu terapii lekowej i diety, może doprowadzić do pozytywnego wyniku.

Choroby żołądka i dwunastnicy są skutecznie leczone w przypadku, gdy natychmiast zwrócisz się o pomoc lekarską i zastosujesz się do wszystkich zaleceń lekarza dotyczących ograniczeń dietetycznych. Tylko w ten sposób będzie można pozbyć się choroby i zapobiec jej przejściu do postaci przewlekłej.

Doświadczenie zawodowe ponad 7 lat.

Umiejętności zawodowe: diagnostyka i leczenie chorób przewodu pokarmowego i dróg żółciowych.

Wrzód żołądka i dwunastnicy. Jak rozpoznać?

Wrzód żołądka. To poważne. Nie mniej, a dokładniej, powikłania wrzodu żołądka brzmią bardziej groźnie: guza nowotworowego lub perforacja (lub perforacja). Co zrobić, aby rozpoznać owrzodzenie w czasie i zapobiec komplikacjom? Powiedz terapeucie Eugene A. Kuznetsova.

Wrzód żołądka jest przede wszystkim przewlekłą chorobą, w której występują okresy zaostrzeń i remisji, których głównym objawem jest powstawanie wady (wrzodu) w ścianie żołądka. Nie zawsze powstawanie wady może dotyczyć tylko żołądka, zdarza się, że wrzód żołądka łączy się z wrzodem w dwunastnicy. Inne organy i układy układu trawiennego są często zaangażowane w proces patologiczny, który może prowadzić do niebezpiecznych komplikacji, a czasem do śmierci pacjenta.

W Rosji często łączy się wrzód żołądka i dwunastnicę, jest to spowodowane podobieństwem mechanizmów występowania.

Głównym mechanizmem tej choroby jest brak równowagi pomiędzy ochronnymi i agresywnymi czynnikami błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Dalej posortujemy te czynniki.

Na tym zdjęciu widzimy endoskopowy obraz owrzodzenia antrum, zdjęcie wykonano podczas badania endoskopowego.

Czynnikami ochronnymi, które chronią zdrowie żołądka, jest po pierwsze śluz, który jest wytwarzany przez komórki błony śluzowej żołądka. Niezbędna równowaga wspiera również prawidłowe krążenie krwi. Komórki błony śluzowej żołądka i dwunastnicy zwykle regenerują się bardzo szybko. To właśnie ta aktywna regeneracja chroni błony śluzowe przed uszkodzeniem.

Jakie czynniki są agresywne w stosunku do błony śluzowej żołądka? Przede wszystkim oczywiście kwas solny. Jest on wytwarzany przez komórki żołądka w celu trawienia przyjmowanych pokarmów. Kwasy żółciowe są także "agresorami". są wytwarzane przez wątrobę, następnie wchodzą do dwunastnicy. Może również występować refluks zawartości dwunastnicy z tymi samymi kwasami żółciowymi w żołądku.

Infekcja bakteryjna Helicobacterpylori (Hp) może również powodować wrzody żołądka i wrzody dwunastnicy.

Jednak infekcja nie zawsze prowadzi do choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy (a także zapalenia żołądka), często bezobjawowego przewozu Hp. Przyczyną, że nie wszyscy nosiciele Hp mogą zachorować, może być: stan ogólnej i lokalnej odporności, a także niespecyficzne czynniki chroniące błonę śluzową żołądka, takie jak wydzielanie dwuwęglanów, śluz ochronny.

Istnieją tak zwane czynniki ryzyka, które mogą przyczynić się do wystąpienia choroby. Czynnikami ryzyka mogą być:

1. Obecność zapalenia żołądka u pacjenta ze zwiększoną kwasowością soku żołądkowego lub żołądka i dwunastnicy
2. Długotrwały stres
3. Przyjmowanie niektórych leków, na przykład, niesteroidowych leków przeciwzapalnych ("popularnie", tak zwane leki przeciwbólowe)
4. Palenie, picie alkoholu
5. Picie mocnej herbaty, kawy, pikantnego jedzenia
6. Predyspozycje genetyczne

Ale są rzadkie powody, które mogą prowadzić do owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, obejmują: guzy żołądka i dwunastnicy, cukrzycę, chorobę Crohna, ciało obce w żołądku, gruźlicę, kiłę, zakażenie wirusem HIV.

Objawy wrzodów żołądka i dwunastnicy

Jakie objawy niepokoją pacjenta z chorobą wrzodową? Spójrzmy na obraz kliniczny choroby.

Należy zauważyć, że objawy pojawiają się podczas zaostrzeń wrzodów żołądka i dwunastnicy, bez zaostrzenia, większość pacjentów nie zawracają sobie głowy. W okresie zaostrzenia w pierwszej kolejności ból w zależności od lokalizacji wrzodziejącego ubytku w górnej części brzucha, w lewej połowie klatki piersiowej, łopatki, odcinka piersiowego i lędźwiowego, lewego i prawego podbrzusza, różnych części brzucha.

Około 75% pacjentów z chorobą wrzodową skarży się na ból, 1/3 pacjentów odczuwa silny ból, a 2/3 cierpi z powodu niewielkiego nasilenia bólu.

Ból często wiąże się z jedzeniem, a czas bólu zależy od umiejscowienia wady. Przy lokalizacji owrzodzeń w górnej części żołądka (inaczej zwanych sercem) ból występuje 1-1,5 godziny po jedzeniu

W przypadku owrzodzenia w dolnej części (odźwiernika) i owrzodzenia dwunastnicy, ból występuje 2 do 3 godzin po jedzeniu, a pacjenta mogą zakłócić "głodne" bóle, które pojawiają się na pusty żołądek i znikają po jedzeniu i nocne bóle (patrz Ryc. 3).

Oprócz kłopotów z bólem pacjenta zgaga, kwaśne odbijanie, nudności, wymioty na wysokości bólu, przynosząc ulgę, skłonność do zaparć. Choroba charakteryzuje się zaostrzeniami jesienno-wiosennymi.

Wrzód może prowadzić do tak strasznych komplikacji, jak:

• krwawienie z żołądka, w którym wymioty są krwawe lub stają się podobne do ziaren kawy, a stolec staje się smolistym kolorem. Mężczyzna staje się blady, pojawia się zimny pot i inne oznaki załamania.
• perforacja (perforacja) owrzodzenia (ryc. 4). w przypadku perforacji pacjent doświadcza tzw. "Dagger" ból, łączy się z wymiotami.
• nowotworowa degeneracja - ból jest stały, apetyt znika, pacjent jest chory, odwraca się od mięsa, następuje utrata wagi.

Przy pierwszych objawach wskazujących na możliwy wrzód żołądka i (lub) dwunastnicy konieczne jest pilne odwołanie się do lekarza. Ponadto, jeśli u pacjenta zdiagnozowano zapalenie żołądka lub zapalenie żołądka i jelit, warto natychmiast wyleczyć te choroby, a także stosować dietę niezbędną do tych chorób.

Rozpoznanie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy

Rozpoznanie pacjenta z chorobą wrzodową powinno rozpocząć się od zebrania dolegliwości i historii choroby, konieczne jest również przeprowadzenie badania fizykalnego (metoda badania przez lekarza pacjenta za pomocą zmysłów) oraz dodatkowych metod badawczych.

Analiza kliniczna krwi często pozostaje niezmieniona, ale rzadko obserwuje się spadek stężenia hemoglobiny, co wskazuje na oczywiste lub utajone krwawienie, a leukocyty i ESR mogą rosnąć wraz ze złożonymi postaciami choroby wrzodowej.

Przeprowadzają również badanie krwi utajonej w kale, co jest dodatnie dla krwawienia z wrzodu.

Najważniejszą i najbardziej pouczającą o dodatkowych metodach badawczych jest gastroduodenoskopia (badanie endoskopowe żołądka i dwunastnicy) W tym badaniu do żołądka wprowadzana jest specjalna sonda (endoskop), za pomocą której lekarz może wykryć wady wrzodu, określić jego głębokość, określić jego lokalizację, wykonać biopsję ( pobieranie próbek tkanki z zmodyfikowanej strony do celów diagnostycznych).

Przeprowadzić również badanie rentgenowskie żołądka w celu wykrycia nisza owrzodzenia (Jest to wrzodziejące uszkodzenie błony śluzowej, w którym stosuje się zawiesinę baru, która jest używana w badaniu rentgenowskim) (patrz ryc. 5)

Wartość pH wewnątrzżołądkowa ma ważną wartość diagnostyczną, ponieważ pozwala na określenie wskaźników wydzielania żołądkowego, w zależności od lokalizacji owrzodzenia.

Wreszcie badania krwi Helicobacterpylori.

Należy zauważyć, że może występować bezobjawowy przewóz Helicobacter pylori. Tylko jeśli pozytywne testy Hp są łączone z kliniką wrzodów trawiennych (lub zapaleniem żołądka), a także danymi endoskopowymi, Hp wymaga wyniszczenia.

Aby zapobiec zakażeniu organizmu Helicobacterylori, stosuje się metodę diagnostyki PCR lub reakcji łańcuchowej polimerazy. Metoda polega na tym, że w badanym materiale (biopsja) błony śluzowej żołądka i dwunastnicy określają odcinki DNA Helicobacterylus.

Metoda diagnostyki ELISA, która jest interpretowana jako badanie krwi ELISA, ma również pomóc w diagnozie. We krwi oznaczane są przeciwciała IgA, IgM i IgG (immunoglobuliny) na Helicobacter pylori. Jeśli wykryje się IgA i IgM, można powiedzieć o wczesnej infekcji - pacjent skurczył się kilka dni temu. Jeśli istnieją przeciwciała IgG, wtedy mówią o późnej infekcji - już miesiąc po infekcji.

Chciałbym również powiedzieć o szeroko stosowanym teście ureazy oddechowej dla Helicobacter pylori. Helicobacterpylori w procesie życia wytwarza ureazę enzymu. Specjalne urządzenie pomaga porównać poziom składu gazu w stanie początkowym, w normalnej wersji, a także z wysoką aktywnością ureazy.

Leczenie wrzodów żołądka i dwunastnicy

Szczególne miejsce zajmuje leczenie wrzodu trawiennego dieta

1. Pacjenci z wrzodami trawiennymi muszą jeść gotowane mięso, gotowaną rybę, zupy z tłuczonych zbóż (płatki owsiane, ryż), parzoną żywność
2. Jedz mniej pokarmów, które promują wzdęcia - kapustę, fasolę, mleko
3. W przypadku pacjentów z chorobą wrzodową należy wykluczyć smażone pokarmy, bogate mięso i buliony rybne, nie przejadać się, jeść 5-6 razy dziennie
4. Nie spożywaj pokarmów, które sprzyjają zgadze: mocna herbata, kawa, czekolada, napój gazowany, alkohol, cebula, czosnek, masło

Zabieg ma na celu wyeliminowanie przyczyny, tłumienie objawów wrzodu trawiennego i regenerację w okresie rekonwalescencji.

W okresie zaostrzenia pacjent potrzebuje odpoczynku w łóżku przez 1-3 tygodnie, ponieważ ten tryb zmniejsza aktywność motoryczną żołądka. Ponadto owrzodzenie często występuje na tle stresu, a odpoczynek w łóżku, w prostych słowach, łagodzi układ nerwowy.

Preparaty do leczenia wrzodów żołądka są przepisywane przez kompetentnego lekarza. Istnieją pewne schematy leczenia. Każdy pacjent wymaga indywidualnego podejścia, ponieważ przyczyny wrzodów u każdego pacjenta są różne. Uwaga, samodzielne leczenie wrzodu trawiennego nie jest skuteczne i niebezpieczne.

Zastosuj lokalne środki zobojętniające kwas, które zmniejszają kwasowość żołądka, ściągające i otaczające leki, które zwiększają odporność błony śluzowej żołądka na agresywne czynniki. Spośród leków zobojętniających, preferowane są leki takie jak Gaviscon i Rennie, które zawierają karbotaty, w przeciwieństwie do Almagel i Maalox, które zawierają glin.

Również w leczeniu choroby wrzodowej stosuje się leki zmniejszające kwasowość soku żołądkowego - inhibitory pompy protonowej.

Są podzielone na pięć pokoleń.

1. Omeprazol (Omez)
2. Lansoprazol (Lanzap),
3. Pantoprazol (Nolpaz, Zipantol)
4. Rabeprazole (Pariet)
5. Esomeprazol (Nexium)

Blokery receptora histaminowego H2 są również stosowane w chorobie wrzodowej. W przeciwieństwie do ich podobieństwa do sondowania środkami przeciwhistaminowymi, nie leczą one alergii, ale zmniejszają produkcję soku żołądkowego. Są to na przykład preparaty na bazie ranitydyny (sama ranitydyna jest rzadko używana, uważana jest za przestarzałą): Zantac; Ranital; Gistak; Novo-Ranitidine. Ale jednocześnie preferowane są inhibitory pompy protonowej.

Do leczenia wrzodu trawiennego związanego z Helicobacterylori stosuje się antybiotyki wrażliwe na tę bakterię.

Miesiąc po eradykacji Helicobacter pylori należy powtórzyć badanie krwi i, jeśli to konieczne, rozwiązać problem re-eradykacji, biorąc pod uwagę skargi pacjenta.

Aby wyeliminować zaburzenia motoryczne przewodu pokarmowego, które przejawiają objawy nudności i wymiotów, należy stosować takie leki jak Metoklopramid (regul) i domperidon (Motilium). Jednak lek Cerucal nie jest zalecany do samodzielnego stosowania, ponieważ konieczne jest wykluczenie wymiotów z zakaźną genezą.

W okresie rekonwalescencji należy przepisać leki regenerujące, na przykład metyluracyl.

Nadzór kliniczny nad chorymi na wrzody żołądka i dwunastnicę

Pacjenci z wrzodami żołądka i dwunastnicy są badani 2 - 3 razy w roku, gdy często występują zaostrzenia. Ponadto tacy pacjenci są regularnie badani przez terapeuta lub gastroenterologa - co najmniej 4 razy w roku. W przypadku stabilnej remisji, gdy objawy choroby nie występują, konieczne jest badanie raz w roku i poddanie się badaniu przez specjalistę.